Αλλαγές στον τρόπο αντιμετώπισης της παράδοσης στο χώρο των πολεμικών τεχνών.

Είναι γεγονός ότι φυσικά και απλά όλα αλλάζουν. Δεν υπάρχει κάτι στατικό εκτός, κατά τη γνώμη μου, από κάποιες αξίες που έχουν διαμορφωθεί μέσα στους αιώνες για την καλύτερη συνύπαρξη μεταξύ των ανθρώπων και των κοινωνιών που διαμορφώνουν. Ε ναι, δεν θα σκοτώσω, δεν θα κλέψω, δεν θα κακοποιήσω τα όντα του πλανήτη μας, δεν θα κυριαρχήσω μέσω του πολέμου και της αδικίας. Δυστυχώς και ντροπή μας ως ανθρώπινο είδος που αναπαράγουμε συνεχώς όλα όσα αναφέρονται πιο πάνω. Δεν το κρύβω και ας ακούγεται λίγο ανυπόστατο στις μέρες μας, αλλά πάντα ονειρεύομαι έναν ειρηνικό κόσμο!

Και γιατί τα λέω όλα αυτά; Γιατί το ίδιο συμβαίνει όπως παρατηρώ και στο χώρο της παράδοσης των πολεμικών τεχνών και πιο συγκεκριμένα στο χώρο του Tai Chi. Πριν από πολλά χρόνια οι παλιοί και φημισμένοι Δάσκαλοι για να σου δώσουν μια καινούρια κίνηση στην εκμάθηση μιας φόρμας, έπρεπε να είχες επαναλάβει τις προηγούμενες κινήσεις πάρα πολλές φορές. Ξανά και ξανά… για να κατανοήσεις τις αρχές της άσκησης και για να εμβαθύνεις στις εφαρμογές των κινήσεων. Οι παλιοί Δάσκαλοι είχαν την ικανότητα να διακρίνουν τις δεξιότητες του κάθε μαθητή ξεχωριστά και αναλόγως να τον διδάξουν. Οι παλιοί Δάσκαλοι είχαν εντρυφήσει όχι μόνο στη φιλοσοφία και την εφαρμογή των αρχών της ίδιας της ύπαρξης, αλλά και η στάση ολόκληρης της ζωής τους ήταν σύμφωνη με αυτό. Δεν καλλιεργούσαν μόνο το σώμα αλλά και το πνεύμα. Καλλιεργούσαν πολεμιστές με ήθος και απαράβατες αρχές. Καλλιεργούσαν το πνεύμα καλοσύνης και αλτρουισμού  που οδηγεί την άσκηση και δεν επέτρεπαν ευτελή κίνητρα, όπως ο εγωισμός, η αλαζονεία και η επιβολή μέσω της δύναμης, να υπάρχουν μέσα στο χώρο των μαθητών τους. Υπάρχουν πολλές ιστορίες που έχουν διασωθεί και μπορούμε να τις διαβάσουμε στις μέρες μας. Υπάρχουν μαρτυρίες των μαθητών τους, υπάρχουν ιερά κείμενα και μέσα από αυτά μπορούμε να ¨καλλιεργηθούμε¨ και εμείς, οι σημερινοί ασκούμενοι.

Περισσότερο από το μισό της ζωής μου ασκούμαι στο Tai Chi, το Qigongκαι το zazen. Έχω συναντήσει πολλούς δασκάλους, έχω μαθητεύσει κοντά τους, έχω διδαχθεί μέσα από το ζωντανό τους παράδειγμα και νοιώθω πολύ τυχερή για αυτό. Όμως το πρώτο που έμαθα ήταν η ταπεινότητα γιατί αυτό εξέπεμπαν και εκείνοι. Έμαθα να διατηρώ αναλλοίωτες τις αρχές της άσκησης που έφτασαν σαν ένας πολύτιμος θησαυρός μέχρι τις μέρες μας. Σέβομαι βαθιά και διατηρώ όσο μπορώ τις παλιές διδαχές. Εκείνο όμως που παρατηρώ, την σήμερον ημέρα, είναι ότι και αυτά έχουν ΄μολυνθεί΄ κατά κάποιο τρόπο από νεωτεριστικές αντιλήψεις που έχουν να κάνουν με την ευκολία και την ταχύτητα. Και τί εννοώ; Θέλω να επισημάνω ότι σήμερα όλοι πολύ εύκολα γίνονται δάσκαλοι. Κάνουν ένα σεμινάριο, μια εκπαίδευση κάποιων ωρών, ακόμα και διαδικτυακά, ή διαθέτουν τα χρήματα για να αγοράσουν εύκολα μια πιστοποίηση και χρίζονται δάσκαλοι. Λυπάμαι πολύ για αυτό και φυσικά δεν αναφέρομαι σε άτομα που γνωρίζω στο χώρο μας ότι διαχρονικά ασκούν την τέχνη μας με ήθος.

Όλα γρήγορα, όλα εύκολα. Αυτό είναι το στίγμα της εποχής μας δυστυχώς. Λες και παίρνεις χάπι που έχει άμεσα αποτελέσματα. Όχι, δεν είναι έτσι. Όχι δεν πληρώνεται και δεν χαρίζεται εύκολα η εκπαίδευση ενός δασκάλου. Θα παραμείνω σταθερά στις παλιές διδαχές και σίγουρα θα διατηρώ επιφυλάξεις για τους καινούριους εκπαιδευτές που μπορεί να ανοίγουν μια σχολή και να κορνιζάρουν πιστοποιητικά ικανοτήτων.                  

Προσωπικά πρώτα από όλα βλέπω τον χαρακτήρα που διαμορφώνει κάποιος που ασκείται στο χώρο μας. Ας κάνει σωστά τις κινήσεις και τις εφαρμογές… δεν μου λέει τίποτα. Εκείνο που μου λέει είναι το ήθος και η σχέση του με τα χρήματα. Δεν μπορείς παραδείγματος χάριν να διδάσκεις φόρμες με όπλα ενώ ο μαθητής είναι αρχάριος. Ο υπέροχος δάσκαλός μου masterChen Xiaowang (απόγονος της οικογενείαςChen) λέει ότι μετά από τρία χρόνια εντατικής πρακτικής με γυμνά χέρια, μπορεί να ασκηθεί κάποιος στα όπλα. Εκείνο όμως που συμβαίνει είναι ότι δείχνουμε ό,τι πουλάει. Έχω και εγώ αρχάριους μαθητές που μου ζητούν για παράδειγμα να τους δείξω τη φόρμα με την Βεντάλια ή το Σπαθί. Γιατί αυτό τους εντυπωσιάζει. Πώς όμως θα κρατήσει κάποιος το όπλο όταν δεν γνωρίζει πρώτα απ’ όλα να χαλαρώνει; Πώς θα ισορροπήσει μέσα στην κίνηση όταν δεν γνωρίζει τι θα πει ισορροπία; Και η ισορροπία θέλει εξάσκηση πρώτα με γυμνά χέρια, καλλιέργεια της συγκέντρωσης και γνώση του άδειου από βάρος μέρους του σώματος  και του γεμάτου. Προσωπικά επιμένω να κρατώ την παράδοση ζωντανή όσο μπορώ φυσικά.

 Καταλαβαίνω ότι μια σχολή πρέπει να καλύψει τα έξοδά της. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ξεπουλάμε τις αρχές της διδασκαλίας για να έχουμε μαθητές και να καλύπτουμε τις ανάγκες του χώρου και τις εγωιστικές μας επιδιώξεις. Ο κάθε μαθητής είναι κάτι ξεχωριστό. Δεν είναι όλοι το ίδιο και απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή στις ανάγκες του κάθε ενός. Βλέπω ακόμα και πιστοποιήσεις που δίνονται εύκολα προκειμένου να φανούμε ως δάσκαλοι και να κερδίσουμε τις εντυπώσεις μέσα από τις ατελείωτες αναρτήσεις μαθημάτων στο διαδίκτυο. Φοράμε εντυπωσιακές κινέζικες στολές και πάμε… Που πάμε; Θα μας το δείξει ο χρόνος.

Και ολοκληρώνοντας αυτό το άρθρο ήθελα να γίνει ξεκάθαρο ότι η πρόθεσή μου δεν είναι για να προσβάλω και να μειώσω ανθρώπους και καταστάσεις. Η πρόθεσή μου είναι να διατηρήσω την σοφή διδασκαλία των Δασκάλων μας και να επισημάνω ότι πρέπει να σεβαστούμε αυτούς που θέλουν να μελετήσουν διάφορα συστήματα πολεμικών τεχνών. Πραγματικά δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να παίζουμε από αλαζονεία με τις ψυχές των ανθρώπων που ψάχνουν μια λύση, ένα καταφύγιο, μια βοήθεια ή και μια χαρά ασκώντας τις πολεμικές τέχνες. Φυσικά δεν αναφέρομαι σε σχολές που εκπαιδεύουν ΄νταήδες΄ και ασυνείδητους ανθρώπους που ασκούν βία και επιβολή. Αναφέρομαι σε ανθρώπους σαν και εμάς που αγαπάμε την τέχνη μας και είμαστε αφοσιωμένοι στο μονοπάτι της αυτογνωσίας και της καλλιέργειας όχι μόνο του σώματος αλλά και του πνεύματος. «Νους υγιής εν σώματι υγιεί» έλεγαν οι υπέροχοι πρόγονοί μας!